സബിന്‍...പരിചയപ്പെട്ട അന്ന് തന്നെ എന്റെ മനസ്സില്‍ വല്ലാതെ അങ്ങ് അലിഞ്ഞു ചേര്‍ന്ന ഒരു സൌഹൃദം...പിന്നീടിങ്ങോട്ടുള്ള ഓരോ നാളിലും ചിരിയിലും കരച്ചിലിലും എല്ലാം എന്റെ തോളില്‍ ആദ്യം വീണ ഒരു കൈ... മൂന്ന് വര്‍ഷത്തെ എന്റെ കോഴിക്കോടന്‍ ജീവിതത്തില്, എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടും നിറങ്ങളില്‍ ഒരു പാടു ചിത്രങ്ങള്‍ എഴുതി ചേര്‍ത്തവന്‍...എന്നെ നീന്തല് പഠിപിച്ച...കോളേജ് ജീവിതത്തില് എന്നും എന്റെ ബൈക്കിന്റെ പിന്‍ സീറ്റില് കേറിയിരുന്ന...ഇടയ്കിടെ അങ്ങ് ഈസ്റ്റ് ഹില്‍ മൈതാനത്ത് ഒരുമിച്ചു കാറ്റു കൊള്ളാന്‍ പോയിരുന്ന...ഇനി നേരില്‍ കാണുമ്പോള്‍ തരാന്‍ ഒരു സ്പെഷ്യല് സമ്മാനം സൂക്ഷിചിടുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന...അവന്റെ ഓര്മ്മയ്ക്കായി...
ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിയപ്പോ അതിലിങ്ങനെ ഒരു പോസ്റ്റ് ഇടേണ്ടി വരുമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതി ഇല്ലെടാ...
ഇങ്ങിതാ വന്നണഞ്ഞോ വേര്പാടിനീ ദിനം
പിരിയുന്നോ പ്രിയ തോഴാ, നാം തമ്മിലിതുമുതല്
ഈ കൂട്ടില് നിന്നിതാ നീ പറന്നകലുന്നോ,
ഈ കൂട്ടിലോ ഇപ്പോഴിതാ ശൂന്യത പരകുന്നു
ഈ തിരുമുറ്റത്ത് നാം നാട്ടു വളര്ത്തിയോരി
വല്ലികള്‍ പൂക്കും മുന്പേ നീ ഇതാ അകലുന്നോ?
ഈ കുളവും മരങ്ങളും വിട ചൊല്ലി മറയുന്നു,
ഈ കാറ്റിന് സംഗീതവും എങ്ങോ പോയോളികുന്നു
മനസിനുള്ളില്ങൊ ഒരു ചിത ജ്വലിക്കുന്നു
അവക്യ്തമാം നിഴലുകള് അങ്ങിങു തെളിയുന്നു
ഒരു മൊഴി പോലും ചൊല്ലാതെ നീ ദൂരെ അകലുന്നുവോ?
നിന്നോട് വിട ചൊല്ലാന് എന് നാവും വരളുന്നു
മരിക്കില്ലോരിക്കലും നിന്റെയീ ഓര്‍മ്മകള്‍
മറക്കില്ലൊരിക്കലും പൊയ് പോയ നാളുകള്‍
നിന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിത്യ ശാന്തിക്കായ്
പ്രാര്ത്ഥനയോടെ
തോമാച്ചന്‍
Monday, February 2, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
